خدایا شکرت که غم را آفریدی ، درد را آفریدی ،
دلتنگی را آفریدی ،
اشک را آفریدی
چرا که اگر همیشه می خندیدم و شاد بودم تو را از خاطر می بردم
این واقعیت است ؛ من انقدر نمک نشناس هستم که تنها تو را در
غم هایم صدا می کنم
چرا که شانه هایم توان تحملشان را ندارد.
